Titel van de aflevering: ‘Aanwijzing’

Lieve lezer, daar lig ik dan. In de brokstukken van mijn tunnel. Tsja, het zat eraan te komen. Marije was in deze aflevering dusdanig in beeld (‘Was het toch 660?’) dat het niet anders kon dat ze een Leonie’tje was. En dat is voor mij, als doorgewinterde Molloot, best een afgang. Maar hé, het maakt weer ruimte voor een nieuwe en iets minder manische tunnel.

Titel van de aflevering: ‘Wegstoppen’

Voor de fans is het natuurlijk heerlijk dat er geen tunnel instort, maar qua zoektocht naar de Mol levert zo’n aflevering zonder afvaller ook eigenlijk niks op. Op zijn Marijes gezegd: als er niemand naar huis gaat, kan je dus ook niemand afstrepen als Mol! Leuk joh, Wie is de Mol.

Titel van de aflevering: ‘Tot drie tellen’

Ja, een halflege pot, dáár zat ik op te wachten. De pot is teruggebracht naar iets meer dan € 6.000,-, maar aan wie dat nu lag, is maar de vraag. Het bieden gooit ons in een nieuwe psychologische loop, waardoor je bijna zelf een #MarijesManischeMomentje krijgt. Ook werd er geverfd en ge-escape-roomt in de trein. Je zou denken dat de helft van het seizoen duidelijkheid zou geven over één tunnel of dat ik dat zou doen, maar helaas.

Titel van de aflevering: ‘Voor het zeggen’

Het gehoopte wow-momentje zat helaas niet in aflevering 4, maar eerlijk is eerlijk, de bizarre liftopdracht was een feestje om naar te kijken. De Mol is vast in zijn haar Tsjechische bedje vloekend in slaap gevallen, want € 4.345,- in één aflevering? Dat moet pijn doen. Of ligt er volgende week soms een veiling op de loer?

Titel van de aflevering: ‘Vanaf hangen’

Er werd een hoop gebungeld, gestrooid en geschud deze aflevering, maar mijn verdenkingen blijven op dezelfde plek. Tot nu toe mist het seizoen nog een ‘holy shit, wat gebeurt hier?’-momentje. Ik hoop dat de Mol dat nog voor ons in petto heeft, want anders staan we in de finale weer een dj-opdracht te doen, maar dan in een Tsjechisch bos.

Titel van de aflevering: ‘Voorbeeld’

Nou, het is wel duidelijk geworden nu, toch? Nee? Bij mij helaas ook niet.

We moeten stilstaan bij de eerste afvaller, Remco. De kandidaten lijken flink verslagen. Rocky beëindigt de rouwstemming door aan ons uit te leggen dat het vertrek van Remco vooral een goede stap in de richting van de winst is. Rustig aan, Rocky, je moet eerst om tuinen worden geleid, ballerina’s ontwijken en je volledig door elkaar laten schudden in een truck.

Titel van de aflevering: ‘Gelijk’

Als officiële Wie is de Mol-expert van Q-music leek het me een goed idee om de nabesprekingsstapel van het programma aan te pakken. Hoe? Door er nóg een schepje bovenop te doen door wekelijks een recap te schrijven, natuurlijk! In Tsjechië barstte de eerste aflevering los met 9 kandidaten, 8 ongepelde sinaasappels, 7 waardeloze jokerkaarten, 6 Tsjechische kamers die nooit meer hetzelfde zullen zijn, 5 mogelijke cases of friendly fire, 4 manische Marije-momentjes, 3 échte jokers, 2 leesbrillen, één knalroze kistje en o ja, één Mol.

Hoi!

Sinds 19 februari ben ik weer te lezen op ABCYourself. De stukken over Thijs zijn tot een eind gekomen, dus op dit moment maak ik columns, bijvoorbeeld over die keer dat ik van een rots viel in Portugal of een jaarsalaris aan mijn kapper gaf.
Daarnaast verscheen nét voor de release van O’G3NE’s inzending voor het Songfestival een ode aan de zussen van mij op Eurostory.

Tot slot ben ik sinds kort redacteur voor VERS Magazine, dus in de toekomst verschijnen daar ook teksten.

Doei!

Laatst zei iemand tegen Art Rooijakkers dat hij de langstzittende presentator van Wie is de Mol is. Hij knikte zelfgenoegzaam. Na mijn initiële shock ging ik tellen (Angela Groothuizen 5 seizoenen, Karel 2, Pieter Jan 4) en kwam erachter dat het klopte. We zitten al sinds 2012 vast aan Art Rooijakkers en we kunnen er niets aan doen. In elk geval is het huidige seizoen net over de helft en kan het me redelijk bekoren. Vorig jaar verzoop mijn allerliefste televisieprogramma door een slordige hint, maar dit jaar is de groep een goede mix en dreigt het af en toe spannend te worden. Maar verdomme, toen kwam Vlaanderen. De Belgen startten in 2016 met de reboot van De Mol (het programma was dertien jaar lang van de buis). Het bleek niet alleen in hun eigen land, maar ook in Nederland een groot succes. Vorige week was de eerste aflevering van seizoen 2017. En hun Zuid-Afrikaanse zenuwslopende trip scheurde ons alleraardigst Amerikaanse avontuurtje na luttele minuten al aan flarden. Lees hieronder hoe.

(Ik ga enorm spoilers over de eerste aflevering doen na de click, break, hoe je het ook wil noemen, dus mocht je het nog niet hebben gezien, klik effe HIER. Zie ik je zo, joe.)

(lees verder…)

Op 23 oktober stond Remy van Kesteren, harpist en een van mijn favoriete Wie is de Mol-kandidaten van het afgelopen seizoen, op het podium van LantarenVenster in Rotterdam als onderdeel van zijn clubtour.

Hoe was het voorprogramma?
Heel tof. Jeangu Macrooy speelde met gitaar een aantal nummers, onder andere van zijn EP ‘Brave Enough’. Ook speelde hij nieuw materiaal. Zijn stem deed mij een beetje denken aan John Legend. Het nummer ‘Gold’ maakte op mij het meeste indruk. Verder was het een intiem voorprogramma: weinig toeters en bellen, gewoon mooie zang.

En Remy zelf?
Die brak tijdens het eerste nummer een knalrode snaar.

Holy fuck, en toen?
Hield ‘m tijdens het nummer onder controle en plukte de snaar vervolgens van de harp af.

Had niet iemand hem even kunnen helpen dan?
Neuh, die waren net even te druk met hun eigen instrumenten. Remy’s harpspel wordt omlijst door een drummer, een saxofonist, een bassist en een pianist.

Vol podium dus?
Mwoah. Het krachtige van de hele show is dat de harp nooit ondergesneeuwd raakt. Sommige nummers zijn zo opzwepend dat alle instrumenten flink gas moeten geven, maar de handen van Remy razen zo snel over de snaren dat hij dat tempo en volume bij houdt.

Daar was zijn harp vast wel op berekend of niet?
Eh, misschien legde een tweede snaar ook het loodje.

Allemachtig, maar de rest verliep wel zonder brokken?
Ja hoor! Het nummer ‘Aerial’, volgens Remy zelf geschreven voor acht handen tegelijk, werd met behulp van een loop-apparaat opgelost. Voor ‘Tomorrow Eyes’ verscheen Jeangu uit het voorprogramma opnieuw op de planken.

Nog meer special guests?
Een delta harp.

Een wat?
Ja, dit:

Damn. Anders nog iets?
Buiten de enorme golf van muziek is Remy ook nog eens hartstikke leuk in zijn praatjes tussendoor.

Hij had WIDM gewoon moeten winnen, hè.
Ja, maar daar hebben we het nu niet over. Bovendien is Tim Hofman ook prima.

Oké, oké. Ging er nog een derde snaar stuk?
Nee, dat niet. Maar we kregen wel een toegift, ondanks dat hij vertelde zelf niet zo dol te zijn op toegiften. Het was een titelloos nummer en riep het publiek op om een titel te verzinnen.

Wat was jouw idee?
Iets met ‘Tokio Dreams’ of zo. Het klonk vaag als een videogame qua synthesizer, maar dan met harp erbij.

En die titel heb je hem even voorgelegd na de show?
Nee, want ik was te schijterig moest mijn metro halen.

Remy’s EP ‘Tomorrow Eyes’ is beluisteren op Spotify en toekomstige tourdata zijn te vinden op zijn website.