J’adore: Wie is de Mol

Als ik iets belangrijk vind in het leven, dan is het Wie is de Mol wel. Voor mij begon mijn Mollotenschap rond seizoen 3 (Portugal): ik lag een dag ziek op de bank en stuitte op een herhaling van de aflevering waarin de overgebleven vier kandidaten (Ellen, John, Jantien en George) (dat ik deze namen zonder research eruitpoep, dient hopelijk als genoeg bewijs dat de obsessie diep gaat) allereerst een getallenreeks moesten doorgeven via diverse vervoersmiddelen, vervolgens die code gebruiken om een koffertje te openen dat zich temidden van een stierenvechtarena (inclusief stier) bevond. En dat was pas één opdracht! Ik was meteen hooked. Daarna haakte ik pas weer aan bij seizoen 5 (Australië/Indonesië), het eerste seizoen dat bekende Nederlanders meededen. Ik volgde het op de voet, registreerde mezelf bij het forum van Wie is de Mol en bekeek online oude seizoenen terug. Mijn Molgevoel bleek aan het eind van het seizoen ook nog eens te kloppen, wat dat specifieke jaar voor mij extra bijzonder maakte. Bij seizoen 8 (Mexico) ging ik de mist in en was overtuigd van de verkeerde Mol. Ik speelde op dat moment in de musical van mijn middelbare school en kreeg tijdens de voorstelling van mijn moeder een smsje dat mijn Mol zojuist de pot had gewonnen. Maar ik ben het meest dichtbij de Mol gekomen tijdens seizoen 13 (Zuid-Afrika). Voor de opnames van dit seizoen, tijdens de zomer van 2012, mocht ik namelijk mee. Het winnen van deze trip kwam door een wekelijkse internetquiz op de site van de Avro. Elke weekwinnaar kwam op een dag bijeen voor de grote finale en die won ik. Een paar maanden later stapte ik, samen met vriendin D., in het vliegtuig richting Johannesburg. (En hoe die reis was en wat ik daar allemaal heb gezien, lees je hier.)

Over de seizoenen valt te twisten, maar een ding staat als een paal boven water: Molloten zijn die-hard. Ze gaan naar de fandag (tegenwoordig heet dat de Mol Experience), ze letten tijdens de afleveringen op shirtjes, graffiti op de muren, positie van Mollogo’s op vreemde plekken, et cetera. Zeker nu wordt elke beweging van iedere kandidaat gescreenshot en kapot geanalyseerd en ik ben er gek op. De laatste aflevering heette Het laatste woord, letterlijk en dat bracht nogal wat teweeg. Ging het over Rémy die aan het eind van de aflevering het woord ‘molletje’ zei? Of was het cryptischer en ging het om Klaas van Kruistum, wiens voornaam je kunt maken van de laatste woorden van de oud-mollen die in het klooster rondspookte? Ik zet persoonlijk mijn geld meer in op het laatste, alhoewel ik graag verrast wil worden door het programma, dus waarom niet bijvoorbeeld Taeke Taekema? (Omdat er tot nu toe nog geen echte hints naar hem leiden en niet per se heel erg opvalt qua Mol, tot nu toe is hij nog gewoon een fanatieke kandidaat.)

Het programma manifesteert zich zodanig tot de kleine hoekjes van mijn brein dat ik vannacht droomde dat ik een brief ontving met de uitnodiging om mee te komen doen aan Wie is de Mol. Dit stukje mag trouwens gerust als open sollicitatie worden opgevat: ik wil niets liever. Ik begrijp, lieve Mol-makers, dat ik dan ietsje bekender moet worden en ik beloof jullie dat ik mijn absolute best doen. Zoals Patrick Stoof (seizoen 11, El Salvador/Nicaragua) eens zei: ‘De enige reden dat ik ooit bekend wilde worden, was zodat ik mee kon doen met Wie is de Mol’. Dat ik waarschijnlijk door mijn fanatisme en chaos in de eerste aflevering eruit zal vliegen, betekent wel mooi dat ik iets van mijn bucket list kan strepen.